NIJMEGEN – Lotje Kerckhaert en Louise Verbree zouden gaan fietsen in Afrika voor het goede doel: Amref Flying Doctors. Maar dat ging niet door. Nu maken de twee vrouwen uit Nijmegen en vooral moeder Betty mondkapjes.
Nijmegen Het begon als een grap: waarom zouden ze geen mondkapjes gaan naaien? Mondkapjes met een kleurrijke Afrikaanse print voor het goede doel: de Afrikaanse organisatie Amref Flying Doctors. En nu, weken later, staat de teller op ruim 900 mondkapjes. Met dank aan Betty Verbree, een 78-jarige Nijmeegse.
Is het de naaimachine die zoemt, zij is de echte motor van de goededoelenactie van dochter Louise en haar vrouw Lotje Kerckhaert. De twee Nijmeegse vrouwen zouden in oktober met de mountainbike rond de beroemde berg Kilimanjaro in Tanzania gaan fietsen om geld in te zamelen voor Amref Flying Doctors. Preciezer gezegd: voor een betere toekomst voor meisjes in Afrika. Maar toen dwarsboomde het coronavirus hun plannen. Nu hopen ze volgend jaar de fietstocht te kunnen maken.
Nú iets doen
Maar ze wilden toch nú iets doen voor Amref Flying Doctors, en zo ontstond het idee. ,,Gemaakt van resten van Afrikaanse stoffen, dus helemaal duurzaam,” zegt Kerkhaert. ,,Wij doen het knipwerk.” Het naaien komt helemaal voor rekening van Louises moeder. ,,En als het een beetje lukt, brengen we de mondkapjes rond op de fiets, zodat we meteen trainen voor onze fietstocht. Rhenen, Bemmel, Wageningen, Utrecht, zelfs Leiden laatst. We komen overal.” Ook de buren doen mee. Zij helpen met knippen, verkopen en fietsen ook rond. Want ook zij horen bij het team van negen mensen dat naar Afrika gaat om er te fietsen.
Nieuwe naaimachine
Maar alle credits geven ze aan Betty, want zonder Betty geen mondkapjes. Louise heeft haar moeder een paar weken geleden een nieuwe naaimachine cadeau gedaan, zodat de productie omhoog kan. Want de lat ligt hoog. Gezamenlijk willen ze 45.000 euro bij elkaar halen, omgerekend 5.000 euro per persoon. Dat zijn heel wat mondkapjes, één exemplaar kost 15 euro.
‘Al mijn vrije tijd’
Met de oude machine kostte het een kwartier om één kapje in elkaar te zetten. Dat schoot niet op. Maar met de nieuwe naaimachine naait Betty er wel twee of drie in dezelfde tijd. Bovendien is de afwerking nét iets mooier. Ze vindt het ‘heel leuk’, zegt de 78-jarige. En ook nog voor het goede doel. ,,Al mijn vrije tijd stop ik hierin, al wandel ik ook nog vier keer per dag, want ik heb een hond.” Dat zo veel werk op haar neerkomt, is omdat ze de enige is die met de naaimachine overweg kan, zegt ze. ,,Het is mij niet gelukt om het mijn dochter te leren. Ik was te ongeduldig.”
Article first published on gelderlander.nl